Shaking cocktails

Heee! Vorige week begon mijn stageweek op de Labour Ward. Dit is de afdeling waar vrouwen komen bevallen. Dit was toch echt wel de leukste stageweek tot nu toe. Maandag heb ik voor de eerste keer een bevalling mogen zien. Echt bijzonder en mooi vond ik dit om te zien. Ik heb de bevalling helemaal van het begin tot het einde mogen zien. Eerst kreeg ik een rondleiding en uitleg van zo ongeveer 2 uur. Lekker lang. Maar de zuster die de rondleiding deed kon wel heel goed uitleggen en sprak duidelijk Engels. De moeder werd naar een speciaal kamertje gebracht waar ze voelen hoeveel de ontsluiting is. Ook werden de vliezen nog doorgeprikt. Ze was 8 cm dus ze verwachtte dat ze binnen 1 a 2 uur ging bevallen. Maar toen kwam het kindje binnen een half uur al! Vol bewondering stond ik te kijken, de zusters lachten me helemaal uit. Maar ik vond het echt speciaal om een babytje geboren te zien worden. Super schattig zo'n klein kindje. Alhoewel, de baby's die ik heb gezien waren allemaal tussen de 3 en 4 kilo. Best nog dikke baby's dus. In totaal heb ik denk ik ongeveer 10 bevallingen mogen zien. Deze zijn gelukkig allemaal goed gegaan. Zelf heb ik een paar keer de placenta verwijderd, de navelstreng doorgeknipt en het kindje opgevangen. Dit was erg leuk om te doen. Iedere dag vroegen ze aan mij of ik er zelf niet een wilde doen, maar dit vond ik weer een beetje te ver gaan. Stel dat het fout gaat zou ik mijn god niet weten wat ik moet doen. De verpleegkundigen hier krijgen hier les in, maar wij krijgen dit niet. De bedjes waar de vrouwen op moeten bevallen kunnen jullie je in Nederland denk ik niet zo heel goed voorstellen. Maar het ziet er niet uit. En het schijnt dat het een paar jaar geleden nog erger was. Maar ze werken. Ook de hygiene is nou niet zo. Ze hebben een paar doeken op de afdeling liggen waar alles mee wordt afgedaan. Dus als er bloed op een bed ligt gebruiken ze het daarna gewoon weer om een tafeltje mee af te poetsen. Na een bevalling ging ik het bed schoonmaken. Van een afstandje zien ze er nog redelijk schoon uit. Maar toen ik van dichtbij keek.. Alle stangen zaten onder het bloed. Het enige wat ze eigenlijk afdoen is het bed zelf. Dus ik dacht ik zal dat bed is goed onder handen nemen. Maar toen kwam de zuster helemaal roepend naar mij toe. Wat ben je aan het doen, je gaat toch niet schoonmaken! Dat is voor de schoonmakers. Oke sorry haha. De dinsdag was het erg rustig. Een student (Zainabu). Ja moeilijke namen hebben ze hier wel, je spreekt het uit als zeinap. Een heel vrolijk meisje is ze. En de eerste Keniaan die ik heb ontmoet die niet sloom is. Ze rent overal naar toe en als er een vrouw moet bevallen is ze de eerste die erbij is. Echt grappig om te zien. Zij heeft mij die dag meegenomen naar de afdeling boven waar alle couveuse kindjes liggen. Niet normaal hoe klein sommige babytjes waren. Maar wel heel leuk om te zien. Het is best een apart idee dat ik daar zelf ook nog in heb gelegen als baby. De hele week hoopte ik al op een keizersnede. Maar die was er nog niet geweest. Woensdag moest er een vrouw naar de operatiekamer om de placenta te laten verwijderen. Dus ik en Zainabu gingen snel mee. Stonden we al een uur te wachten en helemaal klaar om naar binnen te gaan. Bleek dat we niet de juiste kleren aan hadden. Dit was echt balen.. Maar we hadden nog een dag over! Zainabu had van school kleding mee genomen. Maar helaas is er die dag geen operatie meer geweest. Die avond zijn Nicky en ik nog lekker een cocktailtje gaan drinken. Jammiee. Op de terugweg kwam Sammy ons ophalen met de tuktuk. Hobbel, hobbel. Nu zijn jullie shaking cocktails! Was een gezellig ritje. Vrijdag hebben we normaal geen stage. Maar we wilden graag nog een dagje mee kijken op de spoed. Dit heeft Dominique voor ons kunnen regelen. Het was een interessante dag. In de ochtend was het wel erg rustig, dus dit was wel saai. Maar in de middag zijn we eigenlijk de hele tijd bezig geweest en hebben we van alles gezien. Er werd oa een jongetje binnen gebracht met een gescheurde milt. Hij was aangereden door een vrachtwagen en ook heel zijn rug lag open. Natuurlijk weer iemand met een piki wond. Een jongetje had zijn been gebroken en zat vanaf zijn lies tot voet in het gips. Maar eronder zat nog een wond. Toen hebben ze er gewoon even een vierkant uitgezaagd, de wond verzorgd en daarna een verbandje eroverheen. Nu geeft het gips ook nog lekker veel steun! Ook kwam er een man binnen met een ingegroeide hechting en iemand met een hoofdwond. Het interessantst vond ik een jongetje met elephantitis. Moet je maar even googelen :). Eerder had ik dit al op de poli gezien. Niet normaal hoe het eruit ziet, maar wel leuk. Zelf heb ik nog een buikwond mogen verzorgen. Toen we terug kwamen was de Rangala groep er weer. Die avond dachten we nog lekker en gezellig uit eten te gaan. Gezellig was het, maar lekker.. We hadden niet het goede restaurantje uitgekozen en alles wat we besteld hadden was MEGA heet. Alleen Nicky had geluk met haar cheeseburger. Daarna zijn we ons buik nog vol gaan eten bij de overburen met een shizzeling brownie. Die smaakte toch wel wat beter. Ook hadden we weer een leuk weekend voor de boeg. De volgende dag vertrokken we naar Kakamegaforest. Dit is een tropisch regenwoud. Het was ongeveer 2 uur rijden. Super mooi was het. We hebben er verschillende soorten apen gezien en veel vlinders. Maar vooral veel bomen, bomen en bomen. Natuurlijk moesten we ook nog even Tarzan uithangen en hebben we in de lianen geklommen. Maar een tropisch REGENwoud was het zeker! We stonden net op het hoogste punt van het bos voor een mooi uitzicht. En wat denk je begint het te onweren en te regenen. Ergens waar ik niet wil zijn met onweer is wel op het hoogste punt in een bos. Maar uiteindelijk was het nog best grappig en is alles goed gekomen. Do en ik hadden het nog beter bekeken. Want op een gegeven moment kwam er een auto langs rijden. En zij hebben ons lekker droog afgezet bij de uitgang :). Toen de rest ook was aangekomen moesten we natuurlijk nog wel even een groepsfoto maken. Heerlijk verregend! Deze avond bleven we bij Bart in het guesthouse slapen, hier werkt hij. Wat was deze douche lekker! ' s Avonds hebben we nog gezellig met zijn allen bij het kampvuur gezeten. Zondag hebben we de Rangala groep weer uitgezwaaid. Wij zijn toen nog met Michelle en Bart nog naar Dunga geweest, waar het voetbalveld er weer stond! Afgelopen maandag begon mijn laatste stage week op de afdeling kinderoncologie. Er lagen op het moment negen kindjes. 8 Jongetjes en 1 meisje van de leeftijd 3 t/m 12. Er kwamen verschillende soorten kanker voor. Zoals kanker in het gezicht, nieren en neuroblastoom kanker. Eigenlijk was er niet aan allemaal veel van de kanker te zien en waren ze erg vrolijk. Behalve 2 kindjes, zij waren zo ziek dat ze niet meer uit bed konden komen. Echt sneu. Deze week heb ik het meeste met de kindjes gespeeld en heb vooral een gezellige week gehad. De woensdag is het altijd chemodag. 2 dagen ervoor wordt er dan bij iedereen een bloedtest gedaan om te kijken of ze de chemo kunnen krijgen. Maar bij 1 jongetje waren de bloedwaardes goed. Ik vond het zo zielig om te zien. Van een druk, vrolijk en speels jongetje veranderde hij binnen een kwartier in een heel ander kind. Maar de volgende dag was hij gelukkig gewoon weer de oude. Deze week stonden er ook nog 2 studenten op de afdeling, Nicholas en Ibrahium. Ook zij willen al mee naar Nederland. Ik kan onderhand denk ik wel een heel vliegtuig meenemen. Zij hebben mij nog een rondleiding door het ziekenhuis gegeven op de afdelingen waar ik nog niet was geweest. Zoals bijvoorbeeld de chirurgische afdelingen, de tuin van de keuken en de keuken zelf. Hier hebben ze speciaal voor mij ugali klaargemaakt. Dit is een soort mengels van bloem met water. Dit eten ze dan met bijvoorbeeld bonen of vlees. Het ziet er niet lekker uit, maar toch vond ik dat ik het wel even moest proeven. Maar dit was de eerste en de laatste keer voor mij dat ik ugali eet. Bleh.. Deze week heb ik nog meer typisch Keniaanse dingen geproefd, maar ook dit was niet zo'n succes. Thee met melk en suiker en pap dat wordt gegeven als een soort bijvoeding. Deze pap heb ik ook samen met de studenten klaargemaakt. Het word gemaakt van een poeder van volgens mij verschillende granen gemengd met warm water. Een mixer hebben ze hier niet, dus we hebben het lekker met onze handen gemixt. Ik had maar een klein beetje geproefd maar het valt heel zwaar op je maag. Woensdag ging ik pilaf koken in het huisje. (Wat hier niemand kende mama, maar het viel goed in de smaak!) Tijdens het koken viel de stroom uit. Heeuujjj, handig. Het is hier namelijk om 7 uur al donker dus kon niks meer zien. Nicky heeft toen de hele tijd met de zaklamp bij staan schijnen haha. Maar het had ook wel weer wat. De afgelopen dagen hebben we ook de spullen van het donatie geld gekocht. We hebben op de afdelingen gekeken en rond gevraagd wat er nodig is. Zo hebben we oa klamboes, bloeddrukmeters, emmers, saturatiemeters, handschoenen en thermometers gekocht. Op de kinderafdeling hebben ze een speciale infrarood thermometer. Deze moet je als een soort pistool voor het voorhoofd houden en dan heb je de temperatuur. Een mooi ding en het is hygiënisch. Hier wilde ze er heel graag nog meer van hebben. Ze hebben er zelfs een zuster speciaal voor naar Nairobi gestuurd. In eerste instantie zou ze er maar 1 van het geld van kunnen kopen. Maar ze kwam er terug met 5. Voor de kindjes op oncologie hebben we kleurboeken en speelgoed gekocht. Dit hebben we donderdag middag al gegeven. En blij dat ze er mee waren! Zo leuk. Cuties. De volgende dag zijn we langs de rest van de afdelingen langs gegaan om de spullen te geven. Ze waren er allemaal erg blij mee en konden het goed gebruiken. God bless you, god bless you. Ook heb ik mijn eindbeoordeling op kunnen halen. Het duurde even voordat we het handschrift hadden ontcijferd maar we hebben het alle drie het dik gehaald! We hebben nu ook afscheid van iedereen genomen. Ik vind het heel erg jammer dat het nu al de laatste week was. Heb het hier zo goed naar mijn zin gehad. En ga de lieve mensen hier missen. Maar vlak voordat we terug naar Nederland gaan hebben we afgesproken om nog een keer doei te komen zeggen. Om 4 uur 's middags had ik een afspraak met de nagel man. Meneer mooi heet hij. Hij kan heel goed nagels lakken in alle vormpjes of vlaggen, wat je maar wilt. Hij kwam alleen wel 2 en een half uur te laat aankakken. Maar we hebben nu wel mooie nagels! Rood, wit, blauw en oranje. Helemaal klaar voor de voetbal. Was nog net op tijd. ' s Avonds zijn we met de hele groep voetbal gaan kijken bij de Rooftop. Wat een superavond was dit. 5-1, gewoon 5-1!! Er waren ook nog een hoop andere Nederlanders. Dan is het toch wel heel speciaal om met zijn allen in het oranje, in Kenia het WK te kijken. Met de gezondheid gaat het nog steeds goed. Afgevallen ben ik niet. Er zit eerder wat erbij dan eraf. We gaan ongeveer 3 keer per week uit eten. En iedere dag chips en vers fruit. Dus dat zit helemaal goed! Dinsdag is het dan eindelijk zo ver gaan we op safari, woehoeeeeeeee. X Iris