De eerste stage dagen

Hello! Gisterenavond heeft Dominique lekker rijst met groentes voor ons gekookt en daarna gezellig Geer en Goor gekeken! Die moest ik gewoon meenemen. Woensdag kregen we dan de rondleiding door het ziekenhuis. Hier kunnen we gewoon te voet naar toe, het is eigenlijk om de hoek. We hadden met Millecent afgesproken bij het ziekenhuis. Eerst moesten we de contracten laten ondertekenen om hier stage te mogen lopen. Hiervoor hadden we dokter Julliet nodig. Maar ze was nog niet op haar kantoor dus moesten we wachten in de wachtkamer. Tegenover ons zaten 2 gevangen. Ze zagen eruit alsof ze zo uit een film zijn gestapt. Kapotte kleren, geboeid en een gewapende bewaker ernaast. Dat zag er best eng uit want hij had echt een mega geweer vast. Maar ze waren best vriendelijk. Na ruim een uur gewacht te hebben konden we bij dokter Juliet naar binnen. Toen alles ondertekend was kwamen er 2 mensen voor ons. De ene vrouw was de manager en als er wat was konden we altijd bij haar terecht. De andere vrouw was een verpleegkundige die ons de rondleiding door het ziekenhuis ging geven. Helen heette ze. We hebben echt heel het ziekenhuis gezien! Het is erg groot, je zou er zo verdwalen. We zijn o.a. bij de fysiotherapeut geweest, KNO arts, kinderafdeling, chirurgie, mannen afdeling, vrouwenafdeling enz. Op de kraamafdeling had je kamers voor baby's van onder de kilo, tot ander halve kilo en daar boven. Echt super schattig die kleine baby' tjes! Maar wat een verschil met ziekenhuizen in Nederland. Sommige gangen zagen er uit als van een horrorfilm. Maar hier hadden we ons al wel op ingesteld. Overal waar we komen zijn de mensen heel vriendelijk. Je voelt je meteen welkom. Caribu, caribu. Dit is welkom in het Keniaans. De mensen zijn hier heel vrolijk en aardig. Niet alleen tegen ons, maar ook tegen elkaar. Dit is in Nederland vaak wel anders. Ook kregen Nicky en ik al meteen bijnamen. Dat is heel normaal hier. Ze verzinnen deze op basis wanneer je bent geboren. Nicky heet Amondi en ik ben Achieng. Als eerste start ik samen met Nicky op de poli. Daarna ga ik naar de out-patient van de kinderafdeling. En daarna naar de kinderafdeling zelf. De week hierna ga ik op de labour stage lopen, hier zijn de bevallingen. En als laatste op de kinder oncologie. Ik heb er heel veel zin in maar het is ook wel spannend. Ben zo benieuwd hoe het hier zal zijn. Na de rondleiding gingen we weer terug naar Panda's. Lekker bakken en zwemmen. ' s Avonds hebben we met zijn drieën kip Hawaii gemaakt. Dit had ik nog nooit gegeten, maar het was erg lekker! Dominique en Max kwamen weer bij ons eten. Max heeft ons nog een nieuw woordje Keniaans geleerd. Koekoe, dat is kip. Dus overal waar ik nu kom kan ik dat zeggen. De mensen kijken me dan echt zo aan van hoe weet jij dat en beginnen te lachen. Het eten wat over is geven we altijd aan de bewaker, en ook bij hem viel het goed in de smaak. Max wilde graag weer hally gally spelen haha. Daarna heeft hij ons shithead geleerd, dat is een kaartspel. Je raad natuurlijk al wie de shithead was, Iris! Maar het was een heel leuk spel. De volgende dag begon dan toch echt onze eerste stage dag. Om 7 uur de wekker en om 8 uur beginnen. Dit is wel beter als in Nederland. Lekker een uurtje later. Toen we aankwamen was iedereen er al en waren ze denk ik aan het overdragen. We hebben er maar een kwart van begrepen maar dat maakt niet uit. Toen moesten we onszelf voor de hele groep gaan voorstellen. Hierna heeft "de baas" ons rondgeleid op de poli. Er zijn heel veel hokjes waar overal iets anders in zit. De hokjes zijn vrij klein maar groot genoeg, het ziet er niet mooi uit maar de spullen die ze nodig hebben staan er. Nicky moest naar kamer 18, dit was familie planning. Hier geven ze voorlichting aan vrouwen over voorbehoedsmiddelen en hoe je eigenlijk je familie kan plannen. Ook worden hier injecties gegeven zoals de prikpil. Ik moest naar kamer 22. Hier komen zwangere vrouwen op controle. Hier kennen ze geen echo apparaat dus doen ze dit via palpatie en luisteren ze naar het hartje via een soort hoorn. Met de vingers kunnen ze dan de weken tellen van de zwangerschap, 1 vinger telt voor 2 weken. Erg interessant. Er waren daar 2 zusters aan het werk, Jeanet en Juliet. Ze waren tabletjes aan het tellen en in zakjes aan het doen. Hier heb ik ook bij meegeholpen, en liet al meteen een boel tabletjes op de grond vallen.. Dit waren tabletjes voor vrouwen die anemie (bloedarmoede) hadden. Toen we hier mee klaar waren kwamen de patiënten binnen. Zuster Jeanet controleerde de zwangersschapsboekjes en Juliet controleerde de vrouwen en keek of ze nog iets van medicijnen nodig hadden. Juliet was heel aardig ze betrok me overal bij en overal mocht ik bij mee helpen. Ze heeft me geleerd hoe ik moet palperen en hoe ik het hartje het beste kan horen. In de boekjes stond of de vrouwen nog medicatie nodig hadden. Ze konden een malariapil krijgen, het zakje met de tabletjes, een tetanus injectie en een antiwormen pil. Van 1300 tot 1400 hebben we pauze en om 1600 zijn we klaar. Best lekkere werktijden :). Toen we tussen de middag aankwamen in ons huisje was alles gepoetst en onze kleren waren gewassen. Bij Dominique hebben we een eitje gegeten. Om 2 uur was ik weer terug van mijn lunch, maar om 3 uur waren we alweer klaar. Verder hebben we best een drukke dag gehad en er zijn ongeveer 70 vrouwen geweest. Ik heb veel mogen doen en vond het heel leuk! Om 1500 ben ik naar Nicky toe gegaan. Zij hadden niks te doen en zaten gezellig met zijn allen bij elkaar. Het was heel grappig want we gingen de jongens Nederlands leren, maar ze konden het niet echt uitspreken. We leerden ze bijvoorbeeld de dagen van de week, hoe gaat het met jou, onze namen, koe, geit en schoen. Zij hebben ons ook nog wat Keniaans geleerd maar dit konden wij weer niet uit spreken. Ook hebben we ze geleerd om een selfie te maken. Nicky pakte haar telefoon en draaide de camera om. Ze schrokken hier allemaal erg van en kwamen niet meer bij van het lachen. Na een tijdje vroegen we of ze ons de weg konden wijzen naar de kinder oncologie. Hier loop Lauri stage en zijn we nog even bij haar op bezoek gegaan. Lauri had ze die middag ballonnen gegeven en de kinderen waren helemaal blij. Ze hebben verder niet veel om mee te spelen. Echt geweldig om te zien. Ze waren alleen maar aan het lachen en wilden met je spelen. Op een gegeven moment zaten ze ook allemaal aan mijn haar. Waarom weet ik niet, maar het is misschien ook wel heel apart een blanke en dan ook nog met rood haar. Thuis hebben we even bijgekomen van de dag en pasta salade gegeten. Om 700 ging de wekker weer af en begon stage dag 2! Nicky en ik hadden vandaag geruid van plek en ging ik dus naar de familiy planning. Student Gerry werkte hier. En een hoop studenten liepen in en uit. Studenten zijn er hier veel. Het was echt super rustig en hebben in totaal denk ik max 10 cliënten gehad. Met de gesprekken heb ik meegekeken, maar hier snapte ik niks van omdat het in het Keniaans was. Later heeft Gerry wel uitgelegd waar het over ging. In totaal heb ik 4 injecties gegeven over de hele dag. Het was vooral gezellig en hebben veel geklets. Het engels blijft nog wel een beetje een probleempje. Wel kan ik me redden. Maar snap van veel niet wat ze zeggen. Dan zeg ik maar gewoon yes en schud met mijn hoofd. Maar door veel te oefenen komt dit vast nog wel goed. Om 1300 was het weer luchtijd. Nicky en ik waren om 1405 terug, eigenlijk dus al te laat. Maar ongeveer een klein uurtje later kwam de rest pas aankakken. Zo gaat dat dus hier. In de middag hebben we geen cliënten meer gehad, dus was er weer niks te doen. Maar Gerry en Frank wilde ons graag een rondleiding door zijn school geven, deze stond naast het ziekenhuis. Dit leek ons ook erg leuk dus zijn we met hen mee gegaan. Het was heel leuk om hun school te zien, ook om de verschillen met Nederland te zien. Elke klas die we inkwamen moesten we onszelf voorstellen. In een klas begonnen ze zelfs allemaal foto's van ons te maken. Heel erg raar, want zo speciaal ben ik helemaal niet. Heb alleen maar een blanke huid. Maar voor hun is het dus heel bijzonder dat er blanken op school kwamen. We leken wel een stel artiesten. Na de rondleiding zijn we weer terug naar ons huisje gegaan, waar de stroom was uitgevallen. Maar dit was pas de eerste keer! En toen kwam de andere groep weer aan in Kisumu, met zijn allen in de tuk tuk van Sammy gepropt. Vanavond gaan we lekker uit eten en dan partyy. Houdoeexx